مـادرترین نـا مـادری اُمُّ البـنـین است            از بعد زهرا حیدرش را بهترین است
اولاد زهرا را چو جانش دوست دارد            بر این امانـتهـا نگهـداری امیـن است

گـویـد کـنـیرم بـهـر فـرزنـدان زهـرا            بر این ادب از او، هزاران آفرین است
در بـین زن‌های عـرب هـمـتـا نـدارد            انگـشتر ایثـار را همچون نگین است
آمـوخـتـه رســم وفـا را بـر بـنـیـنـش            هر یک ز آنها جانفدای شاه دین است
قـربـان عـبـاسـش عـلـمـدار حـسـیـنی            کو اسوۀ مهر و وفا بر مؤمـنین است
قـربـان آن دسـتان از پـیکـر جـدایـش            قربان آن سقا که گریان، شرمگین است
کرب‌و‌ بـلا، اَمُّ الـبـنـیـن، اُمُّ شـهـیـدان            زینب به سوگ آن برادرها حزین است
بهـر پـسرهای خـودش گـریان نـباشد            گـریـان بـرای سیـد ابـرار دیـن است
از بـعـد عـاشـورا شـده تـنهـای تـنهـا            با نـالـه‌هـای مـادرانـه او قـرین است
شهـر مـدیـنه شاهـدی بـر نـالـه‌هـایش            هم دوست هم دشمن ز حالاتش غمین است
از ســوز داغ راهــیــان کــربــلایـی            در سیـنه‌اش پـیـوسته آهِ آتـشـین است
با رفـتـن زیـنـب دگـر طـاقـت نـدارد            عـمر شریفـش روزهای آخرین است
روح بـزرگـش پَـر کـشد از پیکـر او            مـشـتاق دیـدار امیـر المـؤمـنـین است